Y exploré por los aires.
Me bajé la luna en versos.
Esperé que de tus labios,
me cayera un te quiero.
Ahora tengo manos llenas,
para regalarte caricias.
Dime que voy deprisa.
Espera que vengo.
Hace de ello tanto tiempo.
Despierto ensortijada en tus piernas.
La mañana se hace cálida, en este invierno.
No hubo prisas.
Aunque salimos corriendo.
El tiempo acortó la distancia.
De nuevo nuestro momento.
Verán que nos miramos.
Sabrán que nos queremos.
Tú y yo.
Nuestro encuentro.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Anys han passat./Años han pasado.
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
No le basta poseer, quiere adoración. Impone sus valores a la fuerza. Usa la violencia contra la razón. No sorprenden sus acciones. Sus...
-
Febrero abrió las tumbas a mis muertos. En este descuento, él se adueño de lo que más quería. En otro tiempo, de abuelos maternos. En estos ...
Con todo nuestro cariño, las hadas te hacemos entrega del premio Dardo. Estará aquí esperándote para cuando quieras recogerlo.
ResponderEliminar¡¡¡Muchos besitos y felicidades!!!
Gracias, pero este blog no tiene ese encuentro con los otros blogs.
ResponderEliminarSoy la autora de muchos espacios blogueros, con diferentes perfiles. En éste entro con dos de ellos.
Agradezco comentarios y visitas, pero no quiero entrar en premios ni memes.
Uso este espacio para dejar algunos de mis escritos.
Un abrazo.