He caído en tus brazos.
Hubiera supuesto que no fuera así, pero viniste a mí.
Parpadeaban esas líneas sobre la pantalla.
Confusa leía y releía.
-¿Cómo he podido darle pie?
Se preguntaba en silencio.
-No recuerdo haber dado señales de lo que siento. No por este medio.
-¿Será su juego?
-¡Es eso!
-Me pone a prueba.
-Si consigue su objetivo seré títere en sus manos.
Rebeca envió el mensaje a spam y salió de la aplicación.
Se le habían ido las ganas de seguir conectada.
La zozobra se adueñaba de ella.
Decidida, cerró la conexión y, tras tomar su bolso, salió, no sin antes dar un repaso a las estancias de su casa.
No le gustaba abandonarla con ventanas abiertas y en desorden.
Tiempo atrás no hubiera parado cuenta, pero, tras perder a sus mayores, cayó en ese tipo de rutinas.
Empezaba a tener manías similares.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Anys han passat./Años han pasado.
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
No le basta poseer, quiere adoración. Impone sus valores a la fuerza. Usa la violencia contra la razón. No sorprenden sus acciones. Sus...
-
Febrero abrió las tumbas a mis muertos. En este descuento, él se adueño de lo que más quería. En otro tiempo, de abuelos maternos. En estos ...
Después de leer tu blog he pensado que la idea del blog "MegaGrupo de Relatos" podría interesarte.
ResponderEliminarMe interesa tu proyecto, pero no sólo de forma particular sino como similitud a otros proyectos que llevo entre manos.
ResponderEliminarEste espacio es personal, pero he abierto otros para que compañros y compañeras compartamos redes y blogs.
Visitaré tu espacio.
Saludos.