18 nov 2010
Entretanto estamos
Cuando te miro,
siento que el aire respira por mí.
Eres mi vida.
Ya se sabe que hablar de lo bueno y agradable no tiene lance.
Es lo que mejor se ajusta a nosotras.
Estamos juntas.
Me gusta como eres y me dejas ser.
Me gustas.
No nos fue fácil.
Ahora estamos y tenemos posibilidades.
Nada permanece.
No pienso en ello, aunque lo apunte.
Tengo temores ineludibles.
El mundo que nos tocó vivir parece que revive.
Otro callo me molesta.
El del avance de lo imprevisto que se anuncia.
El túnel que al final manifiesta su funcionalidad.
La muerte.
La soledad.
La vida que se nos va yendo.
Es lo que vemos a nuestro lado.
Nos salvamos.
¿Hasta cuando?
Entretanto estamos.
Nos miramos.
Nos besamos.
Nos abrazamos.
Confundimos nuestros cuerpos y nuestras almas solazamos.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Anys han passat./Años han pasado.
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
No le basta poseer, quiere adoración. Impone sus valores a la fuerza. Usa la violencia contra la razón. No sorprenden sus acciones. Sus...
-
Febrero abrió las tumbas a mis muertos. En este descuento, él se adueño de lo que más quería. En otro tiempo, de abuelos maternos. En estos ...
Hermoso fractal, Anna; el texto....son las preguntas que todos nos hacemos, lo que pensamos, el amor y sus cuitas, siempre peliagudas.
ResponderEliminar"Entre tanto estamos", eso es lo importante, mirarse, abrazarse, besarse....
Siempre un gusto tus palabras¡¡¡
Besos
Ío