11 mar 2011

Imaginarlo.


Imaginarlo.

No me atrevo.
Pienso en silencio y llanto.
Espanto.

Ojos abiertos.
Asombro ante el cataclismo.
Asombro ante el golpe próximo.

Si te arrastra, no sabes.

La dimensión no está a tu alcance.

Pienso en ello sin imágenes.
No las tengo.
No he mirado de frente a la pantalla.

Vidas arrebatadas.

Instantes de inmensidad doliente.
Nuestras muertes son privadas.
Sobrevivientes cuelgan sus almas en el aire.

Hoy, un once de marzo que reconstruye un pasado de hace siete años.
Nos entraron por los ojos los desgarros.
Nos curaron de espanto.

Ahora escuchamos sin pestañear.

El mundo no encuentra su remanso.
Situamos nuestro miedo. Lo ocultamos.
Racionalizamos con lógica y cifras sin cuerpo.

Safe Creative #1103118685134

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Anys han passat./Años han pasado.

Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...