15 feb 2009

Debo seguir

Me sientes ausente.
Ya no estoy disponible.
Me he ido a dar la vuelta al mundo.
He cerrado la casa y he tirado la llave.
Vendrás mañana y no sabré que así ha sido.
Nos dijimos adiós sin decirlo.
Ahora caigo en cuenta.
Te has ido o me he ido.
Nunca sabremos cómo ha sido.
No respondí a tus letras o desoíste las mías.
Nos dejamos el gesto en el camino de vuelta.
Tú venías y yo me iba.
O fue distinto.
Era yo que venía cuando tú ya te habías ido.
No aclararemos nada.
Me paro a pensar que hubo un día en el que podíamos estar.
¿Lo hubo o fue un sueño?
¿Has sido?
¿He sido?
¿Dónde quedamos?
¿Acaso fuimos?
Y si lo he soñado y en ese momento no estabas ni estuve.
Y si sólo es quimera de mi mente.
Y si tú piensas lo mismo.
¿Qué hicimos?
¿Qué fue lo que perdimos?
Tengo la boca seca y la sangre quieta.
No puedo volver allí.
Debo seguir.
Perpetrar el paso posible que me haga seguir.
Se van yendo.
Un día me tocará a mí.
Entonces, si alguien lleva el mensaje, recordarás que un día fui para ti.
Quizás entonces sepamos, tú aquí y yo allí.
Entretanto, tenderé puentes al aire para que algún día a tu paso uno te ponga en la ruta que perdí.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Anys han passat./Años han pasado.

Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...