31 ene 2011
Inmune
Me he vuelto inmune a aquello que en otro tiempo me quebraba y dejaba enraizada en el aire del deseo.
Ahora escucho o veo, y no siento.
¿He muerto?
Queda poco del sudario que hice con tu ausencia.
Me recuerdo entre neblinas y no atino a lo que hice para despojarme del dolor que tan hondo me llegó.
Fue posible que un buen día amaneciera sin tu nombre.
Tristemente miro al camino que anduve alborozada por los encuentros furtivos en sábanas mojadas.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Anys han passat./Años han pasado.
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
Cerco imaginant els camins tortuosos de ma vida, escoltant-me. Atenta, miro els reflexes a l'espill del temps perdut, i anyoro les re...
-
No le basta poseer, quiere adoración. Impone sus valores a la fuerza. Usa la violencia contra la razón. No sorprenden sus acciones. Sus...
-
Febrero abrió las tumbas a mis muertos. En este descuento, él se adueño de lo que más quería. En otro tiempo, de abuelos maternos. En estos ...
En algunas situaciones se desea volverse inmune y no sentir dolor, cuando por fin se logra y se mira hacia atrás nos preguntamos como logramos hacerlo.
ResponderEliminarMe gustan tus fractales a ver si algún día me animo y pruebo.
Un beso